Gitme demiyorum, hobi olarak gene git 
Biraz dolaş, hava al, hava ver, ekonomiye can ver
Köpegini gezdir mesela, parklar hepimizin
Elimde senedin var sen kaybedersin

Kutuna gidebilirsin yahut sinemaya
Hava güzel olacakmış yarın şemsiyeni alma
Sen yokken ben biraz uyurum, elma soyarım
Çıkmışken ceketimi de terziye verirsin

Gitme demiyorum hobi olarak gene git
Saçlarını boyat ne bileyim balyaj yaptır
Sahafları dolaş mesela, ucuz oluyormuş
Elimde elinin izi var yıkarım görürsün bak

Suyuma gidebilirsin yahut yoğurt almaya
Hava sıcak olacakmış yarın öğlene kalma
Sen yokken ben biraz özlerim, çekirdek yerim
Çıkmışken raketimi de servise verirsin

Gitme demiyorum sevgilim, hobi olarak gene git
Hatta Ayı Yogi olarak git, KOBİ olarak git mesela, kredi al
Yüzde on büyü degişiklik olsun
Gitme yani 
Bak, hobi lazımsa ben olurum hobi

Bahadır Cüneyt Yalçın-

of: NAZIM HİKMET

of: NAZIM HİKMET: “Bugün pazar. Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar. Ve ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak bu kadar mavi bu kadar...

CEMAL SÜREYYA

“Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek”

ADAM

Adam şapkasına rastladı sokakta

Kimbilir kimin şapkası

Adam ne yapıp yapıp hatırladı

Bir kadın hatırladı sonuna kadar beyaz

Bir kadın açtı pencereyi sonuna kadar

Bir kadın kimbilir kimin karısı

Adam ne yapıp yapıp hatırladı. Yıldızlar kıyamet gibiydi kaldırımlarda

Çünkü biraz evvel yağmur yağmıştı

Adam bulut gibiydi, hatırladı

Adamın ayaklarının altında

Yıldızların yıldız olduğu vardı

Adam yıldızlara basa basa yürüdü

Çünkü biraz önce yağmur yağmıştı

Cemal Süreya 

AŞK

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git 

Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.

Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin 

Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık 

Sevgideydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı 

Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü 

Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti 

Yoktu dünlerde evelsi günlerdeki yoksulluğumuz 

Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu

Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı 

İstanbullar

Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların

dünyaların

Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek

Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken

Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti

Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya

Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız

Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu

İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük

Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde

Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra 

Sonrası iyilik güzellik.

Cemal Süreya

NAZIM HİKMET

“Bugün pazar.

Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.

Ve ömrümde ilk defa gökyüzünün

bu kadar benden uzak

bu kadar mavi

bu kadar geniş olduğuna şaşarak

kımıldamadan durdum.

Sonra saygıyla toprağa oturdum,

dayadım sırtımı duvara.

Bu anda ne düşmek dalgalara,

bu anda ne kavga,ne hürriyet, ne karım.

Toprak, güneş ve ben

Bahtiyarım…”

Nazım Hikmet

Düşman 

Onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,

akar suyun

meyve çağında ağacın,

serip gelişen hayatın düşmanı.

Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına :

- çürüyen diş, dökülen et-,

bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler,

Ve elbette ki, sevgilim, elbet,

dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya,

dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle : işçi tulumuyla

bu güzelim memlekette hürriyet.

Bursa da havlucu Recebe,

Karabük fabrikasında tesviyeci Hasana düşman,

fakir köylü Hatçe kadına,

ırgat Süleymana düşman,

sana düşman, bana düşman,

düşünen insana düşman,

vatan ki bu insanların evidir,

sevgilim, onlar vatana düşman…

Nazım Hikmet RAN

6-7 Aralık 1945

ORHAN VELİ

Beni güzel hatırla! 
Bunlar son satırlar… 
Farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından 
ya da bir yağmur sel oldum sokağında 
sonra toprak çekti suyu… 
Kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için. 
Uyandın ve ben bittim…

Beni güzel hatırla! 
Çünkü; sevdim seni ben, herşeyini… 
Sana sırdaş oldum, dost oldum, 
koynumda ağladın. 
Yüzüne vurmadım hiçbir eksikliğini, 
beni üzdün, kınamadım. 
Alışıktım vefasızlığa, el oldun aldırmadım…

Beni güzel hatırla! 
Sayfalarca mektup bıraktım sana. 
Şiirler yazdım her gece, çoğunu okutmadım. 
Sakladım günahını, sevabını içimde 
sessizce gittim… 
Senden öncekiler gibi sen de anlamadın.

Beni güzel hatırla! 
Sana unutulmaz geceler bıraktım 
sana en yorgun sabahlar… 
Gülüşümü, gözlerimi, sonra sesimi bıraktım. 
En güzel şiirleri okudum gözlerine baka baka, 
söylenmemiş “Merhaba”lar sakladım her köşeye 
vedalar bıraktım duraklarda. 
Ne ararsan bir sevdanın içinde 
fazlasıyla bıraktım ardımda.

Beni güzel hatırla! 
Dizlerimde uyuduğunu düşün, 
saçını okşadığımı, üşüyen ellerini ısıttığımı, 
mutlu olduğun anları getir gözünün önüne. 
Alnından öptüğüm dakikaları… 
Birazdan kapını çalan kişi olabileceğimi düşün 
şaşırtmayı severim biliyorsun. 
Bu da sana son sürprizim olsun. 
Şimdi, seninle yaşanan günleri ateşe veriyorum 
beni güzel hatırla. 
Gidiyorum

Orhan Veli Kanık

“Beni güzel hatırla.
Bunlar son satırlar.
Farzet ki bir rüzgardım,
Esip Geçtim hayatından.
Ya da yağmur olup, sel oldum sokağında.
Sonra toprak çekti suyu ve ben kaybolup gittim.
Belki de bir rüyaydım senin için.
Uyandın ve bittim.”

— Orhan Veli